30.4.13

Dag 18, 29 april

En jawel, het is weer een reisdag en dus waren Christ en ik veel te vroeg wakker... Wat is dat toch met ons?

We hebben in elk geval alle tijd gehad om nog wat tv te kijken en de laatste spullen in te pakken. Alles paste erin gelukkig! (We hebben dan ook wel een en ander achter gelaten én een handbagagekoffertje bijgekocht [Bloos]).
Om 09:00 uur zijn we weer met z'n vieren naar Giorgio's gelopen voor nog een lekker ontbijt. Dit keer was er geen gedoe met een gast. Lekker rustig dus. Overigens kon je wel zien dat Hollywood weer een beetje tot rust was gekomen nu het weekend voorbij was...

Na het ontbijt hadden we nog wat tijd te doden en dat hebben we maar met nog meer hangen en tv kijken gedaan. Je zou denken dat we inmiddels we weten hoe we moeten luieren, maar op de een of andere manier lukt dat niet als je weet dat je weer naar huis gaat...
Net na half twaalf hebben we voor de laatste keer de auto volgeladen en zijn we op weg gegaan naar de luchthaven van Miami. Van drie jaar geleden konden we ons nog herinneren dat de TomTom niet precies wist waar Alamo (autoverhuur) zat en dat we dus heel goed op de borden moesten letten. Ook wisten we nog dat het helemaal achteraf lag en dat het niet echt een wat je noemt 'vriendelijke' omgeving was...
Groot was onze verbazing dan ook toen we de eerste bordjes zagen en er nu ineens een gigantisch complex stond met meerdere verdiepingen met daarin alle verhuurders bij elkaar. We hoefden ook niet meer met een busje naar de terminal, maar er liep een hypermodern treintje. Zodoende waren we dan ook in no-time in de vertrekhal. Bij de incheckbalies van Air Berlin was niets te doen en zodoende waren we ook snel onze koffers kwijt die allemaal royaal onder het maximale gewicht van 23 kg per koffer zaten. pfew, ook dat was 3 jaar geleden wel anders... Dit keer hadden we een hele gezellige aardige incheckmedewerker. Das ook wel eens leuk.

Omdat we wisten dat er voorbij de douane weinig meer te beleven was én dat mamma en Thijs graag nog even wilden roken, zijn we in een soort foodcourt nog wat gaan drinken. Omdat het ondertussen al half twee was, hebben we ook nog maar een kleinigheidje gegeten en daarna zijn we richting de douane gegaan. Dus, zakje met vloeibare dingen, iPad, eReader en schoenen in bakken en wij allemaal door de bodyscan. Natuurlijk moest mamma nog even nader gecontroleerd worden (is altijd raak en we hebben geen idee wat het toch altijd is!) en ook Christ mocht nog even wachten, maar dat lag aan de ritsen van zijn afritsbroek. Bij mij gebeurde er overigens nog iets raars... Toen ik uit de bodyscan kwam hield een douanebeambte me tegen terwijl hij aan zijn vrouwelijke collega vroeg ' What About her knee?' Mijn knie? Wat moet daar nou mee zijn? Behalve dan dat ik er nog steeds een beetje last van heb n.a.v. het ski-ongeluk... In elk geval vond de collega dat het wel niets zou zijn en ik mocht gewoon doorlopen...

Om 16:05 uur begonnen ze zeer punctueel met het boarden. Blijft grappig; Roepen ze een paar namen om, om zich te melden, gaan mensen al in de rij staan. Roepen ze de bussinessclass op om te boarden, gaan ook de gezinnen met kleine kinderen al naar voren... Gelukkig mocht.en die al vrij snel erna naar binnen... En toen ze rij 40 t/m 50 opriepen, stond de helft van alle wachtenden op! Stelletje zotten... Wat heeft dat nu voor zin, je hebt immers al gereserveerde stoelnummers...

We vertrokken op tijd en nadat we de keuze hadden gemaakt tussen een smakelijke 'Chicken or Pasta', gingen de lichten uit voor de nacht.

Niet dat ik kan slapen hoor... Want hier zit ik dan, twee films en een geschreven verslag later...

Nog zo'n 3 uur te gaan...



Geen opmerkingen: