9.5.16

Er is er één jarig...

14 april 2016

Wat gaan de dagen toch snel voorbij op zo’n cruise-schip! Alweer dag 7 van de cruise…

Vandaag kwamen we om 10:00 uur aan op het grootste eiland van Turks & Caicos, Grand Turk. Klinkt allemaal best imponerend, maar is het dus echt niet… Het is piepklein… Wat het wel is, is heel mooi!
Eerst zijn we op het dek het binnenvaren gaan bekijken en fotograferen. En wat denk je? Het hele Lido is overgenomen door Towel Animals! Ik had wel eens van deze invasie gehoord, maar het nog nooit in het echt gezien… Echt een leuk gezicht!

Mamma en Thijs zijn vervolgens op eigen houtje het stadje gaan verkennen, en wij zijn vanuit de cruiseterminal rechtsaf geslagen om via het strand, de rotsen en het water op een mooi uitstekende rotspunt uit te komen. Dat leverde erg mooie plaatjes op, en verbrandde schouders (met een witte streep waar de camera hing…)!
Op de terugweg hebben we ook nog even een geocache opgepikt! Toch blijft dat leuk en ik hoop echt dat we het in Nederland ook weer op pikken.

Eenmaal weer terug aan boord hebben we bij Guy’s Burgerjoint geluncht en verder ons gemak gehouden op het Serenity dek. Ook heb ik nog een tijdje met Angie in het bubbelbad gezeten.
Samen met mamma en Thijs hebben we op Lido gedineerd (Die keuze is echt waardeloos!) en voor de afwisseling bij de Atrium-bar een drankje gedaan… Daarna zijn Christ en ik naar de Hasbro-gameshow gegaan in het theater. Dat was best leuk eigenlijk. Donkey (de cruisedirector) doet het toch wel heel leuk!.
Het eerste spel was een soort vier op een rij. Ieder teamlid mocht een grote bal in een soort breed net gooien en daarmee een vakje vullen. Net zo lang tot er vier op een rij zou ontstaan. Elk team bestond uit zowel volwassenen als kinderen en in 1 team zat een jongetje dat de bal simpelweg niet hoog genoeg gegooid kreeg. Zijn beurt ging dus ook (zelf wanneer hij het nog eens mocht proberen) telkens voorbij. Op een gegeven moment konden beide team vier op een rij gooien. Eerst was het andere team aan de beurt, maar daar ging het mis. En toen was het jongetje weer aan de beurt… En wat doet ie… De enige keer dat ie de bal hoog genoeg gooide, gooide ie vier op een rij! Heel de zaal barste in gejuich uit en het manneke had gee idee wat er gebeurt was…

Uiteindelijke speelden de winnaars van dit spel, en de winnaars van het tweede spel (waar Angie aan deel nam) om de hoofdprijs en het jongetje won! Vrijwel zeker was dat laatste doorgestoken kaart, maar leuk was het wel!

Na de show zijn we nog met Angie, Jill (ook uit de FB groep) en de rest naar de Pool area gegaan voor een party, Helaas bleek al snel dat het niet helemaal het soort feestje was wat wij leuk vonden en toen Angie er de brui aan gaf zijn ook wij naar de hut gegaan.


15 april 2016

Een bijzondere dag! Alweer de laatste dag aan boord, Christ z’n verjaardag en we moesten ‘even’ naar Nassau…

Vlak voor het slapen gaan had ik de hut versierd en onze saaie binnenhut zag er daardoor ineens een stuk vrolijker uit. We hadden een tijdstip afgesproken om samen te ontbijten en daardoor stonden er ineens twee zingende mensen voor de deur. Dat was een verrassing! Van mamma en Thijs kreeg Christ een etentje bij Cucina del Capitano. En toen wist ie ook meteen waarom ik er op aan had gedrongen om eerder in de week met de cadeaubon van Carnival naar Ji Ji te gaan!

De dag werd, zoals elke laatste zee/cruise dag gevuld met ‘luieren’ , ‘nog even naar de winkels’,  ‘nog een trivia meepikken’ (er stond een Harry Potter Trivia op het programma!), ‘koffers inpakken’ en genieten…
De vragen van de Trivia bleken toch nog behoorlijk lastig en ik had al snel door dat er een paar échte kenners aan boord waren. Ach, het was wel super leuk weer. En ik had inmiddels de felbegeerde troffee al op zak! Hoe? Nou, door het entertainment team om te kopen… ja echt… LOL. Ik heb de medewerker waarmee ik de ‘afspraak’ had een klompje gegeven, en voor de rest van z’n collega’s koetjesrepen. Hij vond het super leuk en ik kreeg meteen een knuffel van ‘m.



En toen kwam de kapitein met een mededeling…

Vanwege een medisch noodgeval was het noodzakelijk om van de beoogde route af te wijken en naar Nassau te gaan. We zouden hier om 17:00 uur aankomen…
Nu is Nassau niet bepaald een haven waar ik op zit te wachten, maar het betekende wel dat er ineens weer van alles te zien was… We stonden boven op het dek toen we er aan kwamen, en van een andere passagier hoorden we dat het om een crewmember ging. Over wat die persoon had gingen drie verhalen… Zo zou hij/zij een ongeluk gehad hebben met het wassen van de ramen, een hartaanval hebben gehad of een hersenbloeding hebben gehad… Allemaal heel erg natuurlijk…
Maar ik zal eerlijk zijn… op de een of andere manier ga je gewoon door met vakantie vieren en denk je er verder eigenlijk helemaal niet te veel bij na…

’S avonds na een heerlijke Italiaanse maaltijd ter ere van Christ z’n verjaardag, zijn we weer naar het Atrium gegaan voor een drankje (en sommigen, een pafje). Er was op dat moment een soort Sing-a-long aan de gang en Donckey, z’n staff en een flinke lading passagiers gingen volledig uit hun dak.
Wij hebben op een afstandje en met een drankje zitten genieten. Van dat pafje kwam overigens niet veel… want het weer was inmiddels een stuk wilder geworden en de deuren naar dek 3 waren gesloten. Dan maar even naar het casino…

Lang heb ik het daar niet volgehouden, want ik was eigenlijk best moe, en ondertussen ging de boot ook behoorlijk op en neer… We hebben onze koffers ingepakt, deze op de gang gezet zodat we de volgende morgen als één van de eersten van boord konden, en zijn naar bed gegaan.

’s nachts bleken we dus in een behoorlijke storm terecht te zijn gekomen en ik hield het niet meer… Dat is het grote nadeel van een binnenhut, je kunt niet echt goed zien hoe de omstandigheden buiten zijn (op de tv kun je live beelden van een buitencamera zien, maar das toch niet helemaal toereikend op zo’n moment). Ik ben dus maar uit bed gegaan en in m’n badjas naar dek 5 afgezakt. Daar heb ik, zittend in de vensterbank naar het woeste weer gekeken. Het ging behoorlijk te keer met donder en bliksem.

Pas toen het erop leek dat we het ergste gehad hadden, ben ik weer terug naar bed gegaan. Ik was overigens niet de enige die uit bed kwam… Er liepen tientallen passagiers rond…

Geen opmerkingen: